Czy WHO sfingowała pandemię 10 lat temu?

Szczepienia: Jak szczepionki stały się kontrowersyjne. Autor: Stuart Blume

Szczepionki podobno od ponad wieku pomagają ludzkości radzić sobie z chorobami zakaźnymi. Mówi się, że stały się one kluczowymi narzędziami zdrowia publicznego, a naukowcy mają za zadanie jak najszybsze ich opracowanie w celu zwalczania pojawiania się nowych chorób takich jak Zika, SARS, Ebola czy Koronawirus . Ale dlaczego coraz więcej rodziców na całym świecie kwestionuje sens szczepienia swoich dzieci? Dlaczego producenci szczepionek z sektora publicznego zostali sprzedani? I czy możemy ufać międzynarodowym korporacjom, które w coraz większym stopniu dominują w opracowywaniu i produkcji szczepionek?

Wirus świńskiej grypy

W tej kontrowersyjnej książce znany autor Stuart Blume ujawnia, że wielu z najbardziej wpływowych doradców, zarówno na poziomie Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), jak i krajowym, jest płatnymi konsultantami przemysłu szczepionkowego, co rodzi bardzo poważne pytanie – że WHO może pracować dla interesów przemysłu szczepionkowego, a nie dla ludzi – powód, dla którego 10 lat temu WHO sfingowała pandemię.

W ostatnich latach pojawia się coraz więcej ostrzeżeń, że zbliża się pandemia tak śmiertelna jak ta z 1918 roku. W 2009 roku powrócił HIN1, szczep, który naprawdę niepokoi wirusologów. Choć był to wirus HINI, nie był identyczny z wirusem HIN1, który brał udział w „epidemii” w 1976 roku.

Analiza wykazała, że był to nowy szczep H1N1, utworzony z istniejącej mieszanki (właściwe określenie to „reassortment”) wirusów ptasiej, świńskiej i ludzkiej grypy, dodatkowo połączonej z wirusem świńskiej grypy, co doprowadziło do powstania terminu „świńska grypa”.

Wydaje się, że wirus pojawił się w Veracruz w Meksyku, dlatego też zyskał nazwę „ meksykańska grypa ”. Rząd meksykański zamknął większość obiektów publicznych w mieście, próbując powstrzymać rozprzestrzenianie się wirusa, ale mimo to rozprzestrzenił się on na cały świat. W przeciwieństwie do większości szczepów grypy, ku zaskoczeniu epidemiologów, wirus ten nieproporcjonalnie zarażał młodszych dorosłych, a nie osoby starsze.

Ogłoszenie pandemii

W czerwcu 2009 roku WHO ogłosiła, że epidemia ma charakter pandemii. Decyzja ta została podjęta nie na podstawie opinii stałego komitetu doradczego ds. szczepionek (znanego jako Strategiczna Grupa Doradcza Ekspertów lub SAGE), ale na podstawie opinii komitetu kryzysowego, którego nazwiska nie zostały wówczas podane do publicznej wiadomości.

Ogłoszenie pandemii automatycznie uruchomiło warunkowe zamówienia na szczepionki, które bogate kraje już złożyły producentom szczepionek. Rządy wielu krajów europejskich zarządziły dwie dawki na każdego mieszkańca, czyli setki milionów dawek, kosztujących setki milionów euro. Na szczęście, lub niestety, do czasu dostarczenia większości zamówień na szczepionki, liczba przypadków już się zmniejszała.

W lecie 2010 roku WHO ogłosiła koniec pandemii. Wirus okazał się znacznie mniej śmiercionośny niż przewidywali eksperci. Szacunki dotyczące liczby osób zmarłych w wyniku epidemii HINI są bardzo różne (od dziesięciu tysięcy do kilkuset tysięcy) i są kwestionowane.

Wydaje się jasne, że większość zgonów miała miejsce nie w Europie, ale w Afryce i Azji Południowo-Wschodniej. W każdym razie większość szczepionki była niewykorzystana, ponieważ została kupiona przez bogatsze kraje świata i często pojawiała się, gdy epidemia minęła swój punkt kulminacyjny. Kraje, które nie były w stanie przesunąć się na początek kolejki, nie były już zainteresowane kupnem nadwyżek szczepionek.

Miliony dawek, które nie miałyby żadnej wartości w walce z przyszłą epidemią grypy (i które według niektórych krytyków nie zostały odpowiednio przetestowane pod kątem bezpieczeństwa) musiały zostać zniszczone.

Rozpoczęła się ostra debata, a krytycy twierdzili, że WHO wyolbrzymiła zagrożenie, szerząc raczej strach i zamieszanie niż „natychmiastowe informacje”. Powołano komisje śledcze w celu zbadania procesu decyzyjnego na szczeblu WHO i na szczeblu krajowym.

Tajne umowy między wielonarodowymi producentami szczepionek a organami służby zdrowia

Na jakiej podstawie, i za czyją radą, ogłoszono pandemię? Na jakiej podstawie i za czyją radą krajowe organy ds. zdrowia podpisały tajne umowy z międzynarodowymi producentami szczepionek?

Kiedy w końcu wyszło na jaw, że wielu z najbardziej wpływowych doradców, zarówno na poziomie WHO, jak i krajowym, było płatnymi konsultantami przemysłu szczepionkowego, wielu komentatorów było zbulwersowanych. Czyim interesom oni służyli? Czy nie był to oczywisty przypadek konfliktu interesów?

Fragment z „Szczepienia: Jak szczepionki stały się kontrowersyjne” autorstwa Stuarta Blume